بریده ای از کتاب " در ستایش دیوانگی " نوشته اراسیموس در قرن ۱۵

به من بگویید که به نظر شما چه چیزی را باید به خصوص مخفی داشت؛ یک شی نایاب و قیمتی را یا شیئی را که در همه جا یافت می‌شود و ارزشی ندارد؟

ضرب المثلی یونانی می‌گوید که: " سبو یا ابریق را بیرون در قرار می‌دهند. "

آیا مابین شما کسی آنچنان دیوانه یافت می‌شود که جواهرها و طلای خود را در کوچه بگذارد؟ گمان نمی‌کنم. به عکس ایشان را به نقاط مطمئن خانه می‌برید و در پنهانی‌ترین نقاط در گاوصندوق حفظ می‌کنید و حال آنکه کثافات و زباله‌های خود را در معبر عمومی قرار می‌دهید! پس از آنجا که هر چیز قیمتی را مخفی می‌دارند و آنچه را قیمتی ندارد عرضه می‌کنند، آیا عقل و درایت که هیچکس نمی‌خواهد آن را مخفی سازد کمتر از دیوانگی که همواره باید از نظر و نگاه خلایق محفوظ نگاه داشته شود دارای ارزش نیست؟

نویسنده کتاب جامعه سلیمان می‌گوید: آنکه دیوانگی خود را مخفی می‌سازد ارزشمندتر از آن کسی است که عقل خود را پنهان می‌دارد.

از این گذشته، کتب مقدس به دیوانه سلامت نفس و صاحبدلی نسبت می‌دهند و حال آنکه عاقل خود را بی‌نظیر و مانند می‌پندارد، و لااقل استنباط من از این عبارت از باب دهم جامعه سلیمان چنین است:

" دیوانه در طریق خاص خود پیش می‌رود، ولی چون خود او دیوانه است چنین می‌پندارد که دیگران نیز مانند او دیوانه هستند" آیا تصور نمی‌کنید که نهایت سلامت نفس آن است که کسی دیگران را مثل خود بداند، زیرا از آنجا که همه مردم شیفته شخص خود هستند به این وسیله صفات و فضایل خود را به دیگران نیز نسبت می‌دهند.